İLAHİ ÇOCUK NEYİNE LAZIM YOLDAŞLIK

Dün Çankaya Belediyesi'nin düzenlediği bir etkinlik vardı.

Zülfü Livaneli de bir konser verdi.

Zülfü Livaneli olmasaydı şaşardım.

Büyük Taşdelen'le başlayan, Livaneli- Taşdelen "Sevda"sı vardı ya.

O "sevda" Küçük Taşdelen'e de bulaşmış.

Sürüyor..

Bize, "bu sevda mutlulukla sonuçlansın" demek düşer

Belediye Başkanı kalabalığa;

"Yoldaşlarım" diye seslendi.

Yoldaşlık,

Kardeşliği, ana ve yar sevgisini bağrında taşımaktır.

Çıkarsız ve umarsız bir bütünleşmenin öğesidir.

Yoldaşlık;

Bir olmaktır.

Kapitalizmin yarattığı yabancılaşma denen zehirin devrimci ilişkilere akıtması bir türlü önlenemedi.

Devrim yoldaşlığı, çıkar yoldaşlığı riskini de aştı,

Kısacası, "sap ile saman karıştı"

Yoldaş kavramı çile çeken devrimcilerin ağzına çok yakışır.

Lakin

Küçük burjuva bebelerinin "yoldaş" demesi hüzün verici.

"Bak bebeğim,

Para senin,

Mal senin,

Mülk senin,

Şöhret, şan senin olsun.

Tertemiz "yoldaş" kavramını yozlaştırmadan, kirletmeden çile çeken devrimciler bırakın" desen alınganlık gösterirler.

Solculuğun pirim yaptığı alanlarda, içten bağlılık ve sadakat yerini "gösteriş yoldaşlığı"na bırakmıştır.

Yoldaş kavramı devrimci olmayanın ağzına yakışmıyor.

Çirkinleşiyor.

Devrimci kendisine karşı acımasız, yoldaşına karşı ise pozitif ayrımcıdır. O nedenle ağzına "yoldaş"lık kavramı pek yakışıyor.

Yoldaş kavramı devrimci ağızlara yakışır.

Çünkü

"devrim yolu engebelidir. Dolambaçlıdır. Sarptır.

Yola çıkarken bu zorlukları göze almak gerek.

"Küçük burjuva Sarhoşluğu”yla yalpalanan "Siyaset Bezirganı" devrim yoluna katlanamaz.

Ozanın dediği gibi.

"Zor yola kolay insanla çıkarsan,

Yolu da satar, yolcuyu da...."